علل وقوع

سندروم ‏CES‏ اغلب از بر آمدگی یا فتق شدید دیسکی در ناحیه کمر ناشی می شود. فشار و کشیدگی بیش از حد یا آسیب ‏شدید ممکن است باعث فتق دیسک بین مهره ای شود. با این حال، با گذشت سن، مواد تشکیل دهنده دیسک به طور طبیعی ‏رو به انحطاط می گذارند و رباط هایی که آن را در جای خود نگه می دارند شروع به ضعیف شدن می کنند. با پیشروی این ‏انحطاط، حتی کشیدگی عضلانی نسبتاً جزئی نیز می تواند باعث بیرون زدگی دیسک شود.

سایر علل بالقوه وقوع سندروم ‏CES‏ عبارتند از:‏

• ضایعه نخاعی و تومور
• عفونت های نخاعی و یا التهاب
• تنگی مجرای نخاعی کمر
•  آسیب های شدید در ناحیه کمر (شلیک گلوله، سقوط، تصادفات اتومبیلی)
• ناهنجاری های تولد
• ناهنجاری های شریانی ستون فقرات (‏AVM‏)
• خونریزی نخاعی (ساب آراکنوئید، ساب دورال و اپی دورال)
• عوارض بعد از عمل جراحی ستون فقرات
• بی حسی نخاعی
  

علائم و تشخیص

علائم ‏CES‏ مانند علائم بیماری های دیگر است و ممکن است از لحاظ شدت با هم متفاوت بوده و به آرامی در طول زمان ‏پیشرفت کنند. سندروم ‏CES‏ با طیف وسیعی از علائم همراه است که شدت آن به میزان فشردگی و کشیدگی ریشه های ‏عصبی بستگی دارد. علاوه بر فتق دیسک، بیماری های دیگری که علائم مشابه با ‏CES‏ دارند عبارتند از اختلال عصب ‏محیطی، سندرم مخروط انتهایی، تراکم و به هم فشردگی طناب نخاعی و تحریک و یا فشردگی عصب ها پس از خروج از ‏ستون فقرات و حرکت در طول لگن (بیماری که به عنوان پلکسوپاتی لومبوساکرال شناخته می شود(.

بیماران مبتلا به کمر درد باید از علائم “هشداری” زیر که ممکن است نشانه سندروم ‏CES‏ باشد آگاه باشند:

• درد شدید کمر
• ضعف حرکتی، از دست دادن حس، درد در یکی از پاها و یا به طور معمول هر دو پا
• بی حسی نسبت به درد و حرارت در ناحیه زینی
• اختلال در عملکرد مثانه که اخیراً رخ داده باشد (مانند نگهداری ادرار یا بی اختیاری)
• بی اختیاری روده ای که اخیراً ایجاد شده باشد
• اختلالات حسی در مثانه یا راست روده
• اختلال در عملکرد جنسی که اخیراً ایجاد شده باشد
• از دست دادن رفلکس در اندام ها

سوابق پزشکی

• های شدیدآسیب های شدیدی که اخیراً به پشت وارد شده است
• عمل جراحی اخیر ستون فقرات کمری
• سابقه سرطان
• عفونت شدیدی که اخیراً رخ داده باشد

معاینات زیر ممکن است در تشخیص ‏CES‏ مفید باشند:‏

 تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (‏MRI‏): معاینه تشخیصی است که با استفاده از میدان های مغناطیسی و ‏تکنولوژی کامپیوتر تصاویر سه بعدی از ساختار بدن ارائه می دهد. ‏MRI‏ تصاویری از طناب نخاعی، ریشه های عصبی و ‏مناطق اطراف آن به دست می دهد.‏

 نخاع‌ نگاری یا میلوگرام ‏‎(Myleogram)‎‏: عکسبرداری با اشعه ایکس از کانال نخاعی پس از تزریق یک ماده حاجب ‏به داخل فضاهای مایع مغزی نخاعی مجاور. از طریق این روش می توان جابجایی هایی که بر روی نخاع یا اعصاب نخاعی (در ‏نتیجه فتق دیسک، اسپرز استخوان، تومور ، و غیره) رخ داده اند را مشاهده نمود.

درمان

پس از تشخیص ‏CES‏ و دلایل بروز آن، جراحی فوری معمولا روش درمانی انتخابی است و هدف از آن از برگرداندن علائم ‏اختلال عملکرد عصبی است. سندروم ‏CES‏ در صورت عدم درمان، می تواند به فلج دائمی و بی اختیاری منجر شود.

کسانی که تجربه هر کدام از علائم هشداری را دارند بلافاصله باید در اسرع وقت با یک جراح مغز و اعصاب مشورت کنند. عمل ‏جراحی فوری بهترین درمان برای بیماران مبتلا به ‏CES‏ است. درمان بیماران ظرف ۴۸ ساعت پس از شروع سندرم، مزیت ‏قابل توجهی در بهبود عملکرد حسی و حرکتی و همچنین عملکرد ادراری و رکتال (روده ای) فراهم می آورد. اما حتی ‏بیمارانی که پس از این بازه زمانی ایده آل ۴۸ ساعته نیز تحت عمل جراحی قرار می گیرند ممکن است بهبودی قابل توجهی ‏را تجربه کنند.‏

اگر چه ممکن است بهبود کوتاه مدت عملکرد مثانه در مقایسه با برگشت علائم نقص حرکتی اندام های تحتانی به طول ‏انجامد، با این حال عملکرد آن ممکن است سال ها پس از عمل ادامه یابد. بعد از عمل جراحی، دارو درمانی همراه با استفاده ‏متناوب از سوند می تواند منجر به بهبود آرام اما مداوم مثانه و عملکرد روده شود.‏

مقابله با ‏CES

CES‏ می تواند به افراد هم از نظر جسمی و هم روانی تاثیر گذارد، به ویژه اگر مزمن باشد. بیماران مبتلا به ‏CES‏ ممکن است ‏به دلیل درد شدید، مشکلات اجتماعی غیر قابل قبول ناشی از بی اختیاری، ضعف حرکتی و از دست دادن حس، و یا ترکیبی ‏از این مشکلات، دیگر نتوانند کار کنند. از دست دادن کنترل مثانه و روده می تواند بسیار ناراحت کننده باشد و تاثیر بسیار ‏منفی بر زندگی اجتماعی، کار و روابط بگذارد. بیماران مبتلا به ‏CES‏ ممکن است به عفونت های مکرر ادراری دچار شوند. ‏اختلال عملکرد جنسی می تواند زندگی این بیماران و همسر آن ها را نابود کرده و به مشکلات رابطه ای و افسردگی منجر ‏شود.

درد شدید عصبی نوروژنیک ممکن است مستلزم تجویز دارو های مسکن شود، داروهایی با عوارض جانبی که ممکن است باعث ‏تشدید مشکلات بیشتر در بدن شود. اگر درد مزمن باشد، ممکن است “متمرکز” شده و به مناطق دیگر بدن منتقل شود. درد ‏عصبی شب ها شدیدتر می شود و ممکن است با خواب تداخل نماید. این نوع درد با حس سوزشی همراه است که می تواند ‏دائمی و غیر قابل تحمل شود. نفص حس ممکن است از حس مور مور و خواب رفتگی تا بی حسی کامل در نوسان باشد و ‏ممکن است مثانه، روده و نواحی تناسلی را تحت تاثیر قرار دهد. حس ضعف معمولا در پاها وجود دارد و ممکن است به ‏مشکلات مربوط به راه رفتن منجر شود.‏

خیلی مهم است که افراد مبتلا به این سندروم از سوی دوستان و اعضای خانواده حمایت عاطفی دریافت نمایند. برای این افراد ‏مهم است که با پزشک خود در خصوص دارو و کنترل درد ارتباط نزدیکی داشته باشند. چندین دارو برای مقابله با مشکلات ‏درد، مثانه و روده تجویز می شود. علاوه بر این، بعضی از بیماران به این نتیجه می رسند که درمان های فیزیکی و مشاوره ‏روانشناختی به آن ها کمک می کند تا با این بیماری کنار بیایند.‏